Het laatste gedeelte.

Antigua, Copán.  

Na de vulkaan wandeling zijn wij even in de kamer gaan liggen. Even bijkomen en douchen. Daarna wat gegeten bij de chinees. Porties zo groot dat mijn bord nog vol was toen ik klaar was met eten. Na het eten even door het stadje gelopen en aan het eind van de middag heb ik nog een rondje gelopen met een andere meid uit de groep. Om 18.00 uur werden wij allemaal verwacht in de lobby voor een mededeling, een wijziging van het programma. Vanwege de Onafhankelijkheidsdag werd de stad het weekend afgesloten. Wat voor ons betekende 04.00 uur ons bed uit en daarna zo snel mogelijk vertrekken naar Honduras. De grens was heel makkelijk, niemand hoefde ons paspoort te zien en kregen helaas geen stempel. Rond 10.00 uur waren wij bij de Ruïnes van Copán waar de grote rode ara’s vlogen. ‘In de Maya tijd heette Copán ook wel "Oxwitik", het kleine stadje was vroeger één van de rijkste Maya-steden, getuige de beeldhouwwerken waar de vroegere heersers op staan afgebeeld. Ook zijn op de hiërogliefentrap maar liefst 2.000 hierogliefen gekerfd’. Daarna nog even met de groep geluncht omdat de kamers nog niet klaar waren. Het stadje Copán zelf is heel klein, na 5 minuten lopen heb je alles wel gezien, dus lekker bikini’s aan en in het zwembad hangen. De andere van de groep hadden hetzelfde idee. ‘S avonds nog eventjes een pizzatje gegeten en dat was Copán. Zondag vertrokken wij een keer op een redelijke tijd weer terug naar Guatemala. Dit keer naar de Rio Dulce. Rio Dulce is een havenstadje dat ligt aan beide kanten van het Lago de Izabal, verbonden door een grote, hoge brug. Aan de oevers van het meer kan je zeilboten zien liggen van over de hele wereld. We overnachten hier op een eiland met allemaal kleine bungalow huisjes. Maar niet voordat ik met een aantal andere van de groep het zwembad en de happy hour hadden uitgetest en uiteraard nog even gegeten met zijn allen. Maandag hadden wij de excursie naar Livingston. Ongeveer twee uur met de boot, langs heel veel groen, een slang, een leguaan en heel wat vogeltjes. Aangekomen in Livingston kwam er meteen een man aangelopen die ons wel even zijn dorpje wilde laten zien. Een bijzonder typetje, zichtbaar nog dronken/stoned en energie voor 10. In de bloedhitte hebben wij een uurtje rond gelopen en daarna nog een muzikaal afscheid gekregen. Weer terug met de boot naar onze bungalowtjes om vervolgens weer verder te rijden naar de op het eiland gelegen stad Flores.  De bustocht duurde veel langer dan gepland. Wij hadden eerst een stop bij de dokter en ergens een lekke band opgelopen. Het leek alsof wij ergens voor moesten uitwijken en kwamen vervolgens in een slip vanwege diesel op het wegdek. (Gelukkig een goede chauffeur en niets gebeurd). Bij het tankstation bleek er een flinke spijker in de band te zitten dus de bus moest weer naar een plek om de band te laten maken. Aangekomen bij Flores mocht de bus de brug niet over dus dat werd lopend naar het hotel. Snel douchen en slapen. De dag daarna heb ik een rondje over het eiland gelopen. Niet zo groot en ook niet veel te zien maar wel heel warm. Dus weer die bikini aan en bij het zwembadje liggen. 

Woensdag 18 september was weer een busdag. Wij vertrokken na een ontbijtje naar Belize! Paar uurtjes rijden om bij de grens te komen. Eerst weer stempel regelen om Guatemala uit te gaan, vervolgens een stempel om Belize in te komen maar niet voordat er weer een mooi formuliertje was ingevuld. Tussendoor moest ook nog de bus helemaal schoon gespoten worden. Onderweg hebben wij nog even geluncht en moesten wij snel weer doorrijden. Bij de grens aangekomen om Belize te verlaten moesten alle tassen weer uit de bus. Moesten wij belasting betalen om het land uit te mogen en vervolgens weer in een rij te gaan staan om weer een stempeltje te krijgen. Daarna met een andere bus naar de grens van Mexico. Weer een formuliertje invullen, in de rij staan, stempeltje en door naar de volgende hal. Hier moesten de tassen door een x-ray. Twee mannetjes zaten daar met hun telefoon te spelen. Zagen ons staan en deden niks. Uiteindelijk is er iemand bij gekomen en konden de tassen er doorheen. Met de bus was het nog ongeveer 20 minuutjes rijden naar het hotel in Chetumal. Ook daar meteen weer het zwembad uitgetest voordat wij voor de laatste keer met zijn alle gingen eten. Chetumal stond alleen om de planning als tussenstop. Dus na het ontbijt meteen door naar Playa del Carmen. Eindelijk konden wij zingen ‘Vamos a la playaaaaa’. Om 13.00 uur aangekomen en ook hier konden wij helaas pas om 15.00 uur inchecken. Wij hebben even een rondje gelopen en bij de MacDonalds wat gegeten. Toen was het toch echt tijd voor het strand! Helaas was het water niet zo schoon als op de foto’s. Na het avond eten ben ik met de twee mannen van de groep nog wat gaan drinken in aantal kroegjes. Na een kort nachtje was het tijd om te gaan snorkelen. Helaas was dit ook niet mijn $40 waard. Het koraal was bijna allemaal dood, weinig kleur, veel bewegend zand, sterke stroming en hoge golven. ‘S middags nog wat gegeten en gedronken bij een strandtentje en daar lekker op de strand bedjes gelegen. Dit was onze laatste dag in Playa del Carmen en in Mexico. Wij vertrekken morgen om 07.45 uur richting de luchthaven van Cancún. Dus bij deze houden mijn verhaaltjes ook weer op. 

Tot mijn volgende reis! 

Xliefs