Siem Reap - Battambang, Cambodja

Siem Reap - Battambang

Na 2 nachten in Bangkok te zijn geweest gaan wij door naar Cambodja. Om 09.00 uur vertrok de bus naar de grens toe. Daar moesten wij de bus uit om het visum te gaan regelen. Wij hadden vooraf al betaald bij een reisbureautje dus hoefde hier alleen ons paspoort en pasfoto af te geven. Daarna in optocht naar de immigratie dienst. Stempeltje hier, stempeltje daar en toen mochten wij weer de bus in op weg naar Siem Reap. Daar aangekomen zouden wij een 'Free tuktuk service' krijgen naar het hotel toe. Prima!

Maar eenmaal bij het hotel begon hij er over dat hij beroepschauffeur is en ons graag morgen ergens naar toe wilt brengen. blablabla. 'Nee wij hebben niks nodig, bedankt'. 'Willen jullie dan nu wel betalen voor deze rit!?' (...) 

Volgende dag bleef Chantal met haar 'Delhi belly' in bed liggen. Ik ben toen door het stadje gaan ronddwalen. Chantal noemde mij al 'Dora the Explorer'. Het stadje komt heel vriendelijk, lief en leuk over. Als er hier een zwembad of strand was zou ik hier zo paar weken kunnen blijven. Overal zijn restaurantjes, barretjes en cafétjes. Zelfs een hele Pubstreet voor het nachtleven. 

'S avonds hebben wij samen gegeten en daarna de Pubstreet overgelopen. Daar hebben wij een ijsje gegeten dat zij daar ter plekke hebben gemaakt. Er wordt in ons geval mango en banaan fijn gehakt op een metalen plaat die gekoeld wordt. Daarover wordt melk gegoten en doordat die plaat zo koud is veranderd het in ijs. Alles wordt door elkaar gehusseld en uitgestreken over de plaat. Eventjes geduld en daarna maakt hij met soort van plamuur mesjes rolletjes ijs. 

De dag daarna was Temple Day. Met bedekte schouders en knieën gingen wij met de tuktuk op weg naar Angkor. 

'Het gebied dat als monument is aangewezen is 400 km² groot en omvat het Angkor archeologische park en de landelijke en beboste gebieden eromheen.' 

Na een ticket te hebben gekocht van een belachelijke prijs van $37 per persoon reden wij naar de eerste tempel en de meest bekende tempel.  De Angkor Wat. Het mooiste moment om deze tempel te bezoeken zou ook weer rond zonsopkomst zijn omdat de tempel er dan zwart uit zou zien. Aangezien wij al paar keer eerder waren teleurgesteld tijdens een zonsopkomst hadden wij besloten uit te gaan slapen en daarna rustig er heen gaan. En misschien maar beter ook. 'S ochtends schijn je bijna te moeten vechten voor een plekje om een foto te kunnen maken en wij konden rustig overal doorlopen en op ons gemakkie foto's maken. 

Op weg naar de tempel kwamen wij aantal kleinere tempels tegen en uiteraard aapjes! In de tempel heb ik paar keer voor een gang gestaan waarvan ik zou zweren dat dit een spiegel was, alleen was ik zelf niet zichtbaar. Goeie optische illusie. In een aantal gangen stonden Boeddha beelden. Meeste zwaar beschadigd en aantal zonder hoofd maar wel met een oranje sjerp. Nadat wij de meeste gangen hadden doorgelopen en helemaal bij het einde waren gekomen zijn wij weer terug gelopen naar de tuktuk. Op naar de volgende. In de tuktuk konden wij even paar minuutjes genieten van het koude windje wat wij kregen door te rijden. 

De tweede bekende tempel was de Bayon Temple of Angkor Thom. Deze tempel staat bekend door zijn 54 torens die elk vier gezichten afbeelden. Hij is een stuk kleiner dan de Angkor Wat, maar volgens ons stuk mooier. Via trappen kan je op 4 punten naar boven en beneden en overal waar je kijkt zie je wel iets in de stenen staan afgebeeld. Toen wij onze tuktuk gingen zoeken bleek dat wij een 'verkeerde' trap hadden genomen en dus aan de andere kant uitkwamen. Maar hier was nog wel een andere, minder bekende, tempel. Dus ook deze even bezocht. De laatste bekende tempel die wij bezochten was de Ta Prohm, ook wel bekend van de film Tomb Raider. De tempel lag midden in een bebost gebied en is volledig vergroeid met bomen. 

Helaas viel deze tempel bijna van ellende uit elkaar. Hele delen waren al ondersteund en andere delen waren al neergestort waardoor niet alles toegankelijk was. Daarna weer met de tuktuk langs wat kleinere tempels op weg naar het hotel. 

Op onze laatste dag in Siem Reap vertrekken wij met de boot naar Battambang. De stand van het water bepaald hoe lang je hier over doet. Wij zouden er 6 uur over doen. 

Het eerste stukje met de boot leek net alsof wij letterlijk door een bos aan het varen waren, alleen zonder pad. Aan alle kanten van de boot kwamen de takken naar binnen. Ik zei net tegen Chantal dat het mij verbaasde dat de motor niet uitviel vanwege alle takken in het water, en toen gebeurde het. De motor viel uit.. Trouwens de motoren van de boten zijn gewoon uit auto's gehaald. Compleet met handrem, stuur met richtingaanwijzers en versnellingspook. 

Nadat de mannen de motor niet meer aan de praat kregen kwam een andere boot ons helpen. Even zijn gereedschapskistjes erbij gehaald en wij konden weer verder. 

Wij gingen het Tonle Sap meer over en toen via de Sangker rivier naar Battambang. Onderweg kwamen wij de bekende drijvende dorpjes uitgerust met satelliet tv. Zelfs de scholen, winkeltjes en de kerk dreven op het water. In elk dorpje werden wij begroet door hele enthousiaste kinderen die maar bleven zwaaien en roepen. Soms zelfs vanuit het water. 

Zelfs een schoolboot vol met kindjes met ballonnen vaarde voorbij. 

Overal waar ik keek was het groen en waren de mensen vrolijk. 

Ik ben nog een tijdje op het dak van de boot gaan zitten/liggen. Heerlijk in het zonnetje en genietend van het uitzicht. 

Onderweg hebben wij weet ik niet hoe vaak moeten stoppen om mensen af te zetten, mensen op te halen of puur alleen boodschappen afgeven. 

Zodra de boot iets zachter ging varen en toeterde kwam er een klein bootje aan om de spullen/mensen op te halen. 

Vlak voor het einde moesten wij ook iemand afzetten en daar viel weer de motor uit. Gelukkig was die boot die ons eerder gered had nog in de buurt en kon hij ons weer helpen. Na toch nog een tocht van bijna 9 uur kwamen wij aan in Battambang. Er stond een tuktuk klaar vanuit ons hotel alleen met een andere naam op het papiertje. 'Ach maakt niet uit, die haal ik straks wel op'. 

De volgende ochtend zijn wij met de Bamboe trein geweest. Iets buiten Battambang ligt een klein spoorlijntje voor de Bamboetrein. Er is maar een rails waarmee je twee kanten op kan. Vroeger werd dit gebruikt om het vee te vervoeren tegenwoordig puur voor de toeristen. Het is een klein platform van bamboe met daaronder 2 keer 2 wielen aan een as en een klein motortje erachter. Volgens de verhalen die ik had gelezen ging deze 'trein' tegenwoordig niet zo hard meer, maar die hadden het mis. Wij gingen met een vaart door de natuur heen. Overal weer mooi groen en rondom vlogen vlinders en libellen. 

De rails was helaas niet helemaal goed aan elkaar gemonteerd en natuurlijk al oud waardoor je alle oneffenheden voelde. Maar was het allemaal waard. Aan het einde stonden aantal kledingstalletjes en als je uitgewinkeld was kon je weer terug. Op de terugweg hadden wij aantal keren tegenliggers. En natuurlijk maar een spoor. Ik weet niet wat de regels zijn, wie het sterkste of grootste is, maar onze bamboe trein mocht blijven staan en de andere werden van het spoor afgetild. Eerst het platform daarna de wielen. Wie de treintjes er daarna weer heeft opgezet?! Geen idee, maar wij konden doorrijden. 

'S middags hebben wij heeeerlijk in het zonnetje bij het zwembad gelegen. 

De dag daarna was het tijd om naar de hoofdstad te gaan, Phnom Penh.

Vanuit ons hotel hadden wij de bustickets gekocht, maar dit was blijkbaar geen toeristenbus. Toen wij de bus binnen stapte zagen wij dat gehele achterkant volgestouwd was met bezems. Maar goed wij konden zitten, tussen de lokalen mensen. Met hun boodschappen... En ook overal werd er weer gestopt om mensen in een uit te laten. 

Wat ik hier nog het meest irritante vind is dat mensen filmpjes op hun telefoon bekijken zonder koptelefoon en hun geluid keihard. Je hoort dus alles door elkaar en dan bedenkt ook nog de buschauffeur dat het wel leuk is om zijn eigen muziek via de boxen te spelen.. Ik ga maar slapen.