Puno en het Titicaca meer.

Op onze laatste ochtend in Colca Caynon gingen wij een lokale familie helpen met hun dagelijkse bezigheden. Wij liepen met twee andere mannen en onze gids naar de familie toe. Er was alleen een vrouwtje aanwezig die geen engels sprak. Het werd ons al snel duidelijk wat er van ons verwacht werd. Namelijk koeien melken! Met nog een ander stel en met twee grote jerrycans liepen wij naar de wei waar de koeien stonden. Van ons werd verwacht dat wij binnen 2 uur 5 koeien gingen melken en dan 40 liter melk zouden hebben. Na 2 uur en 4 koeien later hadden wij eindelijk 40 liter melk. Waarvan wij met zijn 6e er misschien 2 liter aan hebben kunnen bijdragen. Dat vrouwtje was zo onwijs snel met melken en ook hele dikke stralen kwamen uit die uiers en niemand weet hoe zij dat deed.
Daarna gingen wij weer met ons eigen groepje door naar Puno. Een ritje van ongeveer 6 uur. Van Puno hebben wij vrij weinig gezien. Wij kwamen ‘s avonds aan en zijn meteen gaan eten en even naar het plein gelopen waar zij aan het dansen waren en muziek aan het maken. De volgende ochtend vertrokken wij om 07.50 uur richting de boot naar de Uros eilanden in het titicaca meer.

‘Het Titicacameer is het grootste meer van Zuid-Amerika, met een oppervlakte van 8340 km². Het ligt in de Andes tussen Peru en Bolivia op 3812 meter boven de zeespiegel, en is het hoogste commercieel bevaarbare meer ter wereld.’

Vlak voordat wij bij de eilanden waren viel de motor uit... hij ging niet meer aan en uiteindelijk werden wij meegesleept door een andere boot. (Kennen jullie het verhaal nog uit Cambodja?!)
De Uros eilanden zijn zelf gemaakte drijvende eilanden van riet. Wij kregen te zien hoe zij dit hebben gedaan en hoe het leven op zo’n eiland is. Daarna met een bootje naar een ander eiland om ook even rond te lopen. Op deze boot was een klein lokaal meisje mee met haar moeder. Het meisje vondt onze blonde haren wel erg interessant en ging een vlecht in mijn haren maken. Na ongeveer een uurtje gingen wij met de grote boot weer verder. De boot had inmiddels een nieuwe accu gekregen. Na nog eens 2 uur varen kwamen wij op het eiland Amantaní aan. Hier werd de groep in kleine groepjes verdeeld en ging ieder met zijn of haar Mamma voor die nacht mee. Op dit eiland rijdt er helemaal niets. Dat komt omdat er maar 1 paadje aanwezig is, steil omhoog! Vanwege de hoogte, 3800 meter, is het dus best vermoeiend om bij het huisje te komen. En dan te denken dat deze mensen dit meerdere keren op een dag moeten doen...
Na de lunch bestaande uit een soepje, heel veel soorten aardappelen en een gefrituurd plakje kaas gingen wij de wandeling naar de top van de berg doen. Op 4120 meter hoogte hadden wij uitzicht over het gehele eiland en de zee, met zonsondergang!
‘S avonds kregen wij weer hetzelfde soepje, rijst en groente. De mensen op dit eiland zijn heel erg zelfvoorzienend. Zij eten dan ook alles wat van hun land afkomt of geruild is. Vlees eten zij alleen op speciale dagen. Na het avond eten kregen wij allemaal de kleren aan die zij ook dragen. Een lange rok, witte blouse met een dikke riem er om heen en een zwarte sjaal wat over het hoofd gedragen moet worden. In deze traditionele kleding gingen wij naar een traditionele disco. Toen wij aankwamen zaten alle andere toeristen nog beetje ongemakkelijk aan de zijkanten, maar toen de ‘band’ begon met spelen werd iedereen mee getrokken om te gaan dansen. De polonaise was er niks bij. Allemaal hand in hand gingen we in rondjes dansen, haha.
De volgende ochtend werden wij vroeg wakker gemaakt voor pannenkoeken! Daarna meteen door naar de boot om naar het eiland Taquile te gaan. Een uurtje varen verderop. Ook dit eiland heeft geen vervoer en de weg naar boven is nog steiler! Na een half uurtje op het plein te hebben gezeten, omdat er verder niks te zien was, kregen wij bij een restaurant te zien hoe de mensen hier natuurlijke shampoo maken. Ook krijgen wij te horen en te zien wat hun tradities zijn. Kinderen(jongens) beginnen hier al op hun 5e met breien, op hun 18e zijn ze professioneel en breien zijn hun eigen muts. De soort muts laat zien of zij getrouwd zijn of single. En de muts van single kan links of rechts gedragen worden, op zoek naar een meisje, of al eentje gevonden maar nog niet getrouwd. De meisjes hebben pomponnen aan hun sjaal vast zitten. Groot betekend single, klein is getrouwd. De kleding voor overdag en ‘s avonds is ook verschillend en de burgemeester van het eiland heeft als enige wat anders aan. Daarna krijgen wij nog aantal dansjes te zien en mogen wij gaan eten. Na de lunch terug naar de boot en 3 uur terug varen naar Puno. Daar slapen wij nog 1 nacht in hetzelfde hotel voordat wij doorrijden naar Cusco.
Wij hadden verwacht dat wij rechtstreeks, met plaspauze, door zouden rijden naar Cusco. Maar dit was niet het geval. Onderweg stopte wij bij aantal bezienswaardigheden onder andere ruïnes uit de inca tijd, een museum en een kerk. En wij kregen een uitgebreide lunch. Al met al was de reis naar Cusco een leuke reis. ‘S avonds hebben wij een knoflookbroodje, pizza en limonade gehad voor €2,50!!

In mijn volgende verhaal komen onze avonturen over Cusco en de Machu Picchu!