Lima, Paracas/Pisco en Nasca.

Hola amigos,
In een korte tijd hebben wij al aardig wat meegemaakt, dus nu al een verhaaltje met zondag een letterlijk hoogtepuntje! Maar dat komt later. :)

Donderdag 30 augustus vertrokken wij netjes om 12.30 uur richting Lima, Peru. Na heel wat filmpjes, muziek nummertjes en hapjes en drankjes kwamen wij netjes om 18.00 uur lokale tijd aan. Oh en chatberichtjes. Want je kon namelijk via het entertainment schermpje iedereen in het vliegtuig chatberichtjes sturen, haha. Naast Chantal zat een andere Nederlandse jongen die ook door Peru ging reizen en via die chat wist ik wat hij van plan was.

Nadat we door de douane kwamen stond er een mannetje te wachten met het bordje ‘Party Melanie Zon’. De auto werd voorgereden en lekker naar het hotel. De eigenaar van dit hotel is een Nederlandse man die ons volledige reis geboekt heeft. Dus onder een kopje thee hebben wij de gehele planning besproken.
Daarna lekker te bed want voor ons gevoel was het natuurlijk al midden in de nacht.
Na een lekker ontbijtje gingen we met privé chauffeur en privé gids Lima verkennen. We begonnen in een parkje genaamd Parque del amor, Park van de liefde. Vanaf het park kon je de zee op kijken en de rotspartijen aan de zijkanten.
Daarna naar Huaca pucllana. Een ruïne in de stad. Vanaf de ene kant lijkt dit gewoon een kale berg maar vanaf de andere kant is het uitgegraven en gerestaureerd. Dit werd ongeveer 1500 jaar geleden gebouwd als ceremonieel centrum, de ruïnes zijn relatief kort geleden blootgelegd. Archeologen blijven er antieke voorwerpen vinden en onlangs zijn er zelfs nog mummies gevonden. Daarna zijn wij lopend het historisch gedeelte door gelopen met als eindpunt het plein waar onder andere de overheid zit en het paleis.
Wij zijn daar naar het San Francisco klooster geweest. Hier zien wij het klooster en de bibliotheek maaaar daaronder is een catacomben waar vroeger de inwoners van Lima begraven liggen. Vraag mij niet waarom maar de lichamen(botten) lagen voor het bezichtigen van de toeristen niet meer zoals ze gevonden zijn. De botten werden verzameld op soort. De beenbotten bij de beenbotten, schedels bij schedels etc. Wij hebben daarna nog even wat gegeten en gedronken bij het allereerste en dus alleroudste cafe van Lima. Ons broodje kaas had hier letterlijk plakken van 2 cm. Dat was dus het geld waard. Oneee want de broodjes hebben wij uiteindelijk om een of andere reden niet betaald.
Op de weg terug liepen wij langhet paleis waar op dat momenr de wisseling van de wacht plaats vondt. Onze tour eindigt bij de bushalte. Zoals wij het in Azië gewend zijn gaat het hier absoluut niet. Bij binnenkomst kan je je tas inchecken en de mensen daar brengen je tas in de bus. En met ophalen gaat dit ook via hun. Voor dat je de bus instapt wordt je tas nog gecontroleerd en krijg je even snel een metaaldetector over je heen. De stoelen zijn ruim, met ieder een eigen schermpje, dekentje en kussentje. Onderweg krijgen wij ook nog eten en drinken aangeboden.
Na ongeveer 4 uur rijden kwamen wij aan in Paracas. Ook hier werden wij weer opgehaald om naar ons hotel in Pisco te gaan. Even wat gegeten en weer slapen.

De volgende dag stond de Ballestas Island tour op de planning. Dit zijn aantal rotsachtige eilanden met aan de onderkant vol met schelpdieren en krabben en daarboven miljoeeenen vogels. Tussen de vogels door hadden wij het geluk om nog een paar pinguïns en zeeleeuwen te zien. Deze zagen wij ook nog op de heen en terugweg langs ons zwemmen.
In 2007 zijn er werkers 4 maanden bezig geweest om al het vogelpoep van de rotsen af te krabben. Dit wordt later gebruikt als mest.
Om 11.00 uur zouden wij, ja ik zeg zouden, opgehaald worden voor de volgende tour door het Nationale Park van Paracas. Wij moesten vooraan bij de fontein staan en daar oppikt worden. Maar het werd later en later en later. Dus toch maar actie ondernemen want in die bus liggen ook onze tassen. Ik probeerde het aan een man te vragen met een hesje ‘Tourist Information’ maar die sprak geen engels. Al zijn collega’s moesten erbij komen tot ik eindelijk in het engels kon duidelijk maken wat er aan het hand was. Toen zij het begrepen hadden schreeuwden ze allemaal dat ik bij Luna moest zijn. Maar ja wie is Luna en waar vind ik die!? Een ander vrouwtje bracht ons naar een kantoortje en even later een andere man naar een andere man met een bus. Maar dat was niet het busje met onze tassen. Volgens zeggen zouden wij later weer van bus gaan ruilen. Nou vooruit. Na 10 minuutjes rijden kwamen wij bij een museum waar de rest van ‘onze’ groep was. De gids daar kwam op ons afgelopen en zei doodleuk ‘Ja ik kon jullie niet vinden’. Deze meneer hebben wij letterlijk voor onze neus uit de bus zien stappen, rondje lopen en weer weg zien gaan... maar goed. We hebben weer een bus en onze tassen!
Na een snel rondje door een museum over het park reden we door naar Roja Beach. Een ‘strand’ met rood zand. En een mooi uitzicht over de cliffs. Stukje verderop hebben wij wat gegeten en via een aantal andere stops weer terug naar de bushalte. Met onze tassen! Na paar uur gewacht te hebben ging onze bus naar Nasca.
In Nasca stond er weer een mannetje klaar, wij liepen even naar de overkant om alles voor de volgende dag in orde te maken en toen reden wij door naar het hotel. Dit keer konden wij een beetje uitslapen. Wij worden namelijk om 09.00 uur opgehaald. Maar vanwege de jetlag was ik al veel eerder wakker. Onze ochtend tour bestond uit het bezichtigen van de Chauchilla, een mummie begraafplaats. Chauchilla ligt op 28 kilometer van Nazca, in een droge woestijn en is een pre-Inca begraafplaats. Jarenlang werd deze plek ontheiligd door grafrovers en schatzoekers, op zoek naar de rijkdommen die met de mummies begraven werden. De graftombes werden vernietigd, en alle schatten – keramiek, waardevolle stoffen, gouden en zilveren objecten – meegenomen.
Alleen de mummies bleven achter, verspreid over de woestijn, die ervoor zorgde dat ze verder intact bleven. En ze liggen er nog steeds.
De mummies werden vroeger in foetus houding begraven met 6 lagen textiel om hun heen en katoenplukken in plaats van organen. Op de foto is te zien dat er een schedel boven op deze lakens ligt. Wat betekend dat deze schedel niet bij het lichaam hoort, want die ligt onder al die lakens. De rovers draaiden vroeger daarom het gehele pakketje om en konden via een klein gaatje aan de onderkant voelen of er waardevolle spullen in verborgen zitten. Hierdoor zie je dus overal nog botten liggen en de katoenplukken met oud bloed.

In de middag was het dan tijd voor het hoogtepunt. We gingen vliegen over de nasca lijnen met een klein 6 persoonsvliegtuigje.
De mysterieuze tekeningen zijn waarschijnlijk gemaakt door het volk dat grofweg van 200 v.Chr. tot 600 n. Chr. in het gebied leefde en het is nog steeds een raadsel waarom deze tekeningen er zijn. Zo’n driehonderd tekeningen, onder meer van een aap, papegaai, hond en astronaut, zijn te zien over een gebied van 450 vierkante kilometer. De lijnen van de tekeningen zijn gemaakt door een dun laagje van de grond af te halen waardoor het lichtere zand eronder zichtbaar wordt. Na ongeveer een half uurtje stonden wij weer op de grond. Niet aan te raden voor mensen met een zwakke maag. Het vliegtuig gaat namelijk elke keer op z’n kant zodat iedereen de tekeningen goed kan bekijken. Rondje links om, rondje rechtsom. En ja ik was kotsmisselijk!

Inmiddels hebben wij er een nacht op zitten in de nachtbus. Nog eventjes en wij komen aan in Arequipa.